دیشب سحر را باب محنت باز گــردید            سوز و گداز مـرغ شب آغــاز گــردید

دیـشـب درون سـفـرۀ شب زنـده داران            غم بود وماتم بود و رنج ودرد وحرمان

دیشب به منبر راز دل محراب میگفت            از صبح خــونـین گـل مهتاب می گفت

دیشب در و دیــوار کــوفـه داد می زد            فــریاد از بـی رحــمـی بـیــداد می زد

دیشب علی در عرش اعلی سیر می کرد            آهنـگ رفتــن از دیــار غیــر می کرد

دیشب فضا را غرق سوز و ساز می کرد            گه دیده را می بست و گاهی باز می کرد

دیشب قــرارش هم عنـان درد می شـد            رخسارۀ با خــون خزابش زرد می شد

دیشب حسن بر هم کف افسوس می زد            بر صورت خــونین بابا بـوسه می زد

دیشب حسینش همچو باران اشک میریخت            کز اشک او از چشم گردون رشگ می ریخت

دیشب به فکــر میــزبــانی بود کلثــوم            یــادآور آن مـیــهــمانــی بود کــلــثــوم

دیشب به پشت پرده زینب زار می زد            از فرط غم سر بر در و دیوار می زد

دیشب فضـا بوی گــل مهتــاب می داد            گویی که ســقـایی به ساقی آب می داد

دیشب اجل آهنگ ساز و برگ می زد            پرونده ای را مُهر سرخ مرگ می زد

دیشب علــی عــزم دیار یــار می کرد            عــزم جــدایی از در و دیـوار می کرد

دیشب عـلی با فــرق تا ابــرو شکـسته            می رفت نــزد همسر پــهــلــو شکسته